അതൊരു മഴക്കാലമായിരുന്നു
മഴ നനഞ്ഞ്‌,
ഓടിയെത്തിയപ്പോഴേക്കും
തീവണ്ടി നേര്‍ത്ത കിതപ്പോടെ
ചൂളംകുത്തിപ്പാഞ്ഞു പോയി.
സ്വപ്‌നഗിരിയിലേക്കുള്ള അവസാനവണ്ടി.
വര്‍ഷങ്ങള്‍ നീണ്ട കാത്തിരിപ്പിനു ശേഷം
എന്നെ തേടിയെത്തിയ
ഒറ്റക്കോച്ചുള്ള തീവണ്ടി.
വണ്ടിക്കൊപ്പം പാഞ്ഞു പോയത്‌
എന്റെ ജീവിതവും.
ആ വണ്ടിയിലായിരുന്നു എന്റെ കൂട്ടുകാരന്‍
തീവണ്ടിയെ പ്രണയിച്ചവന്‍,
വാഗ്‌ദാനങ്ങളുടെ തോഴന്‍.
അവനിപ്പോള്‍
സ്വപ്‌നഗിരിയിലേക്കുള്ള യാത്രയിലാവും.
പെയ്‌തു തോര്‍ന്ന മഴയും
മാഞ്ഞു തുടങ്ങിയ സന്ധ്യയും
എന്നെ നോക്കി പരിഹസിച്ചു.
ഇപ്പോള്‍,
ഈ റെയില്‍വേ സ്‌റ്റേഷനില്‍
ഞാന്‍ തനിച്ചാണ്‌.
മുറിഞ്ഞ മനസ്സും,
തുറിച്ച കണ്ണുകളും,
തണുത്തുറഞ്ഞ ശരീരവുമുള്ള
യാത്രികരുണ്ടെങ്കിലും ഞാന്‍ തനിച്ചാണ്‌.
ഇരുട്ട്‌ എന്നെ കീഴ്‌പ്പെടുത്തുന്നതു വരേ...
