മഴയുടെ കഥ; മകളുടേയും
12/11/08
വേദന
എന്റെ കരള്
വീണ്ടും പുഴുവരിയ്ക്കുന്നു.
ആമാശയത്തിനുള്ളില് നിന്നു
പുറത്തു കടന്ന
സൂചിപ്പുഴുക്കള് ഞാന്നു
കിടന്നെന്റെ ഹൃദയം വേദനിയ്ക്കുന്നു.
മരണത്തിന്റെ ആലിപ്പഴങ്ങള് ഉതിര്ന്നു
വീണെനിക്കു തണുക്കുന്നു
ശൂന്യമായ നാലു ചുവരുകള്ക്കുള്ളില്
ഞാനും ജീവിതവും പുണര്ന്നുറങ്ങി.
നീണ്ട ഉറക്കത്തില് നിന്നുണരാന്
ആരെങ്കിലും എന്നെയൊന്നു വിളിച്ചിരുന്നെങ്കില്....
എന്റെ കരളില് ദ്വാരം വീണിരിക്കുന്നു.
വേദനയുടെ കടലേ,
നീയെന്നാണിനി വറ്റുക?
വറ്റിത്തീര്ന്ന ജലാശയത്തില്
ഞാനെന്റെ റോസാപ്പൂക്കള് വിരിയിക്കട്ടെ.
വേദനയുടെ കടലേ,
നീയെന്നാണ് വറ്റിത്തീരുക?
ഇതിനായി സബ്സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള് (Atom)
9 അഭിപ്രായങ്ങൾ:
ഈ വേദന താങ്ങാന് വയ്യ.....
enikum...
''വേദനയുടെ കടലേ,
നീയെന്നാണിനി വറ്റുക?...........''
keep writing. dont b upset...
you write so well that it leaves my heat heavy...
എന്തു പറ്റി ഇത്ര വേദനിക്കാൻ ഇങ്ങിനെ ഉരുകാൻ .... തീർച്ചായായും റോസ്സാപൂക്കൾ വിരിയട്ടെ മനസ്സിൽ
ആശംസകൾ
വേദനയുടെ കടലേ,
നീയെന്നാണ് വറ്റിത്തീരുക
വേദനയുടെ കടൽ വറ്റട്ടേ
അവിടെ സേനഹത്തിന്റെ കടൽ നിറയട്ടേ
അപാര എഴുത്ത്
ഒരുപാട് ഇഷ്ടപെട്ടു ഈ ബ്ലോഗ്
വായനയിലുടനീളം ഉള്ളിലാകെ വേദനയുടെ പുഴുവരിക്കൽ ഉളവാക്കുവാൻ ആകുന്നുണ്ട് വരികൾക്ക്...
ഇഷ്ടമായി :)
അത്ഭുതമായിരിക്കുന്നു ! ഞാനും എഴുതിയിട്ടുണ്ട് ഇതേ പേരില് ഒരു കവിത "വേദന".
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ